تا از افـق جـمـال حـسین آفـتـاب کرد            سنگ سـیـاه جـان مـرا دُرّ نـاب کـرد

من کال بودم و نرسیـده به بزم عـشق            دست حـسین قـورۀ دل را شراب کرد

اینکه حسین خـواند مرا نوکر خودش             در حق من بدون تعارف ثـواب کرد

روزی خیال تشنگی اش از سرم گذشت            لب های خشک او جگرم را کباب کرد

سقا کـنـار عـلـقـمـه از غـصه آب شد            از بس سکینه پیش عـمو آب آب کرد

می‌دانی از چه ولوله افـتاد در حـرم؟            بغض رباب حال حرم را خراب کرد

گهواره، طفل، تیر‌ یل افکن، رباب، آب            با شیعه هر چه کرد غم این رباب کرد

اصلاً بـرای تـشـنگی شـیعـیان حـسین            رو زد به آب، حرمله او را جواب کرد